Kamp-klooster

Kamp Klooster is een voormalig  abdij  op het grondgebied van de stad  Kamp Lintfort . Het werd opgericht in 1123 en was de eerste  cisterciënzer klooster  destijds in het Duitstalige gebied . Het kloostercomplex ligt op een heuvel (Kamper Berg), ten zuiden daarvan ligt de historische gracht  Eugenische fossa  langs. Tegenwoordig kun je de prachtige tuin zien. Dit is prachtig voor bruiloften die daar al tientallen jaren worden gevierd. De tuin lijkt bijna identiek aan die van de Sanssouci in Berlijn  Dertigjarige oorlog  was gebouwd. De tuin is ontworpen door  Benediktus Bücken , wiskundige en bouwmeester en lid van het klooster van de voormalige cisterciënzerabdij van Kamp. Bücken gebruikte de "Architettura" van de  Sebastiano Serlio  (1e druk Venetië 1540). Daarna kreeg de terrasvormige tuin vijf terrassen, de bovenste vier in een concave vorm, de vijfde en de onderste in een convexe vorm.

Drie witte reuzen

De grootste uitdaging van de stedelijke herontwikkeling in Kamp-Lintfort waren de zogenaamde witte reuzen. Dit waren drie tot 16 verdiepingen hoge woongebouwen met een maximale bouwhoogte van ca. 60 m, die begin jaren zeventig in het zuidoostelijke deel van het stadscentrum werden gebouwd en sindsdien jarenlang het stadsbeeld hebben gevormd . De witte reuzen vormden echter een ernstig stedenbouwkundig tekort, niet alleen vanwege de ongebruikelijke bouwvormen. Twee van de drie hoogbouw stonden al jaren leeg en deze ontwikkeling ging gepaard met toenemende structurele problemen in gebruik in dit gebied, dat in toenemende mate ook andere delen dreigde binnen te dringen in de binnenstad. Vanuit het oogpunt van marketing en hergebruik werden geen verdere ontwikkelperspectieven gezien voor de leegstaande appartementen tegen de achtergrond van demografische ontwikkeling. Dit rechtvaardigde het streven van de stad om in het kader van stedelijke herontwikkeling de gehele ontwikkeling of delen daarvan te ontmantelen om een aantrekkelijker gebruik van het gebied mogelijk te maken.

Steenkoolmijn Friedrich Heinrich

De mijn van Friedrich Heinrich is een voormalige  kolenmijn  in  Kamp Lintfort .  In 2001 werd de mijn onderdeel van de  West mijne  de  RAG .  De kolenmijn Friedrich Heinrich vormde samen met de  Mijn Niederberg  de westelijke grens voor steenkoolwinning in de  Ruhrgebied .  De mijn is vernoemd naar Baron von Diergardt. de hem  geschonken  mijnbouwvelden  zijn vernoemd naar zijn voornamen Friedrich en Heinrich. In 2020, op de voormalige mijnsite van de Friedrich-Heinrich 1/2 pit, de  Staatstuinshow Kamp-Lintfort 2020 . Het resulterende "Mijnpark" is sinds maart 2021 een nieuw ankerpunt voor de  Industrieel erfgoedroute . De mijn en de  oude nederzetting  een locatie van themaroute 17:  Rijnlandse mijnroute . Op 1 juli 1912 werd  mijnbouw  opgenomen.  De schacht werd gebruikt als transportschacht, schacht 2 werd gebruikt als luchtschacht. In datzelfde jaar werd gestart met de bouw van een cokesovenbatterij met bijproductfabrieken. de  dag planten  werden royaal gebouwd in verfijnde architectuur. In 1913 werden de zinkwerkzaamheden aan schacht 2 hervat en werd de schacht dieper afgezonken. De mijn werd in 2012 gesloten.